Dzięki termometrowi uzyskujemy informacje potrzebne do ustalenia stanu naszego zdrowia, zwłaszcza zachodzących w naszym organizmie procesów chorobowych. Bierzemy termometr do ręki i sprawdzamy, jak wysoka jest temperatura naszego ciała. Jak najlepiej ją zmierzyć? Jakim miejscem ciała powinniśmy się kierować przy takim badaniu?
Dużo zależy w tym względzie od posiadanego w domowej apteczce modelu termometru.
Do nie tak dawna w praktycznie każdym domu można było znaleźć termometr szklany, rtęciowy. Te jednakże, zgodnie z dyrektywami Unii Europejskiej, zostały wycofane z aptek w 2009 roku, ze względu na zawartość substancji (rtęci właśnie), która jest szkodliwa dla środowiska oraz dla zdrowia użytkowników.
Obecnie rtęć została zastąpiona innymi, bezpiecznymi nośnikami – np. galinstanem.
Jest to opatentowany stop metali: galu, indu oraz cyny. Jest płynny w temperaturze pokojowej, zestala się w temperaturze około −20 °C. Jego nazwa pochodzi z sylab łacińskich nazw metali składowych: galium (68,5%), indiom (21,5%), stannum (10%). Jest substancją całkowicie nietoksyczną i przyjazną dla środowiska. Znajduje zastosowanie w analogowych, bezrtęciowych termometrach projektowanych przez firmę Geratherm Medical AG.
Co ciekawe, galinstan wykorzystuje się również w lustrach teleskopów astronomicznych i jako chłodziwo w układach chłodzenia cieczą w komputerach.
Przy przeglądzie domowej apteczki, szczególnie gdy posiadamy jeszcze termometr rtęciowy i chcemy go wymienić, powinniśmy odpowiedzieć sobie na pytanie, ile osób będzie z nowego przyrządu korzystać. Drugim ważnym faktorem, którym powinniśmy się kierować jest wiek naszych domowników. Jeżeli termometr będziemy używać do pomiaru temperatury niemowlętom warto zakupić termometr, który dokonuje również pomiaru temperatury wody do kąpieli, temperatury mleka oraz powietrza w pomieszczeniu. Tego typu funkcje termometru w znacznym stopniu ułatwiają nam opiekę nad niemowlęciem. Podczas gdy nasza rodzina jest duża, wielopokoleniowa, warto posiadać termometr analogowy, który na pewno sprawdzi się przy badaniu naszych seniorów, nierzadko nie ufają oni wynikom termometrów elektronicznych i wolą korzystać z termometrów klasycznych.
Po użyciu termometru bezrtęciowego przyrząd należy strzepnąć i umyć w ciepłej wodzie z mydłem lub przetrzeć spirytusem, by pozbyć się wszelkich bakterii. Najlepiej, gdy termometr jest przechowywany w futerale. W przypadku problemów związanych ze strząsaniem galinstanu do początku skali, zachęca się zanurzyć na kila minut końcówkę termometru w wodzie (temp. 25-30 stopni). Galinstan zyskuje bardziej ciekłą konsystencję, ułatwia to powrót słupka cieczy do początku skali.